Anioł to piękna istota

***

Anioł to piękna istota,

Górę Boga zamieszkuje nad nami.

Ani człowiek ni bóstwo, po prostu istota,

To leniwa czasami, to słodka,

Ktoś, kto żyje wśród nas, między nami,

Anioł tak piękny jak rosa, z rozpostartymi skrzydłami.

Słowem

***

Słowem,

piękna smak

spijam z litery

piszę,

zdania splecione

z wyrazów

tłoczących się w głowie

jak mrowie

wśród myśli

z nich

klują się

w szereg pisany

jak tor,

ekspres do

ust spływa

mowa,

słowem,

słowa wyrazów miliony.

Stoję pośród tłumu

***

Stoję pośród tłumu

w oceanie ludzi

z twarzami jak maski

wyryte w kamieniu.

Wypalone rysy

zastygłe w grymasie

płyną,

rwącym strumieniem

ślepo brnąc przed siebie.

Stoję pośród tłumu

w oceanie myśli.

Sam,

naprzeciw rwącemu potoku.

Spojrzeniem na zieleń

***

Spojrzeniem na zieleń

łąk,

w głąb duszy

kryształowych tafli

oczu,

tonę,

przyjemnym spokojem.

Oczyszczony ze strachu,

serce,

oddałem już

Tobie.

                        A. O. 

Widzę matkę z dzieckiem

***

Widzę matkę z dzieckiem,

dziecko z okiem

zielonym jak trawa,

matka z okiem

czarnym

jak węgiel.

Śnie o dzieciństwie,

poczęciu,

nowej drodze.

Czyste, letnie niebo.

Dziecko z okiem

zielonym jak trawa,

matka z twarzą

jak śmierć.

Bez cienia nadziei.

Sen o marnej przyszłości,

koszmar

spleciony ze wspomnień.

Dziecko dorosło,

węgiel kruszeje

w sercu,

na płucach.

Co noc

śnię tą balladę na nowo,

budząc się,

zlany

potem,

płaczę.

Zostaw smak

***

Zostaw smak,

wiśniowych ust

na policzku,

ciepło piersi

na moich dłoniach,

zapach skóry,

na ubraniach

 z wieczoru,

w którym

było nam dane się spotkać.

Zostaw pamięć po sobie,

pot w prześcieradle

i ciepło stosunku.

Nie zapomnij uczucia

bo będzie wietrzało.

Kiedy po nie przyjdziesz

Już będzie za późno.

Spływa kropla

***

Spływa kropla

ze skroni,

społeczny czyn

całego narodu.

Skrzydlate myśli,

spojone w całość.

Powoli po skórze,

zimnej,

obojętnej

na wszelkie

ludzkie sugestie.

Żar twórczych myśli,

splecione w całość

z chłodem pustych czynów.

Otarta ze skroni

dłonią chropowatą.

Spojrzałem w odbicie

***

Spojrzałem w odbicie.

W oknie, postać

Poznałem ciebie.

Blada jak świt,

Niedostępny wzrok,

Pustka.

Na horyzoncie świt,

Za nim nowy dzień.

Przysłaniasz mi światło,

Pochłaniasz też ciepło,

Jest chłodno.

Nie zechcesz już iść?